“In een wereld waarin het om buitenkant en poses draait, haal ik de binnenkant naar buiten. Daar zit het echte spul! Daar wordt het leuk. Ik help graag mensen zichzelf te zien en zichtbaar te laten worden zoals ze echt zijn. Pas als je werkelijk toont wie je bent, als individu of als bedrijf, trek je de juiste personen en klanten aan.”

Als kind en als volwassene speelde en werkte ik met veel materialen en media: tekst, tekening, foto, Flash (ja dat bestond toen nog), schilderij, animatie, collage, geluid, klei, cabaret, film, taal, tv, internet, acteurs, planten, de geest, het hart, Photoshop, Twitter, Facebook, Pinterest en voedsel. Ik studeerde enige jaren Engelse taal- en letterkunde en Ontwikkelingspsychologie aan de Universiteit van Amsterdam. 

Beide studies verliet ik precies op tijd om naar de Gerrit Rietveld Academie te gaan. Daar combineerde ik mijn liefde voor taal met die voor beeld en studeerde af met een aantal 16 mm films. De associatieve geest, zeurende klanten in een boekenwinkel en koffie in Senegal hadden een belangrijke rol. Daarna regisseerde en ontwikkelde ik enkele jaren kinderprogramma’s voor de AVRO. Vervolgens heb ik vier jaar gewerkt bij Uitgeverij Malmberg en deed eindredactie van Hello You! en hoofdredactie van de websites van Hello You! en Taptoe en ontwikkelde concepten voor multi-mediaproducten.
Sinds begin 2004 werk ik als zelfstandige. Ik werk alleen of samen met denkers, voelers, schrijvers, ontwerpers, coaches, fotografen, tekenaars therapeuten en kunstenaars. Van 2012 tot 2015 werkte ik als vrijwilliger in de geestelijke palliatieve zorg en in het heden werk ik ongeveer een dag in de week met mensen met dementie via Home Instead.

Na het snuffelen aan de universitaire studies en het afronden van de kunstacademie bewandelde ik diverse wegen die me helpen bij het ontwikkelen van een groter bewustzijn. Liever nog, bij het wegpellen van wat het bewustzijn afdekt. Het is mijn ervaring dat het leven rijker wordt, naarmate mijn bewustzijn groeit. In eerste instantie niet per se leuker overigens, want sommige dingen had ik niet voor niets onder het tapijt geveegd. Toch voel ik me beter nu ik steeds meer durf kijken en zien wat is, want of ik het nu wil zien of niet; het is er en heeft invloed op mijn dagelijks leven.

In 2006 maakte ik kennis met formele meditatie, Vipassana volgens de methode van S.N. Goenka. Het was een sprong in het diepe: tien dagen in stilte, tien uur per dag op een kussen naar binnen kijken en mijn gedachten en lichaam observeren zonder iets te doen. Niet weggaan van de pijn, niet vastgrijpen aan de prettige ervaringen, gewoon gelijkmoedig observeren. Ja ja, daar kwam heel wat onder het tapijt vandaan.